La vida normal en Nicaragua

Hola allemaal,

Inmiddels is het echte leven begonnen hier in Nicaragua. Ik ben namelijk gestart met mijn stage!
Ik heb nu mijn eerste week gehad, maar ik moet bekennen dat het erg moeilijk voor mij is. Ik ben dan ook nog niet helemaal zeker of ik bij deze organisatie ga blijven. De taal is ten eerste nog steeds een erg grote barrière. Ze spreken erg snel en de doelgroep waarmee ik werk(vrouwen die in de prostitutie werken), daarmee wordt vooral veel gesproken. En laat dat nou net een groot probleem voor mij zijn op het moment.
Daarnaast neemt de vrouw die mij begeleidt niet echt de moeite om rustig te praten, dingen op een andere manier uit te leggen of dingen voor te doen. Zo heb ik haar proberen uit te leggen wat ik graag zou willen, en dat is gewoon met een medewerker mee kijken. Ik denk dat dit een goede manier is om te ontdekken hoe ze werken binnen de organisatie en ondertussen de taal meer bij te spijkeren en de woorden te leren kennen die ze veel gebruiken met deze doelgroep. Als reactie kreeg ik hierop dat dit nu niet mogelijk was. Op het moment mag ik informatie van de vrouwen in de computer zetten.
Wat ik wel erbij moet vermelden is dat de enkele medewerkers ook in de avonden werken en ze gaan dan naar verschillende barretjes waar de vrouwen werken om daar met de vrouwen te praten. Als ik het goed heb begrepen mag ik volgende week mee naar zo'n bar. Dit is voor mij interessanter omdat dit meer werk is in de richting van Social Work.
Verder als het hetzelfde blijft en echt niet voor mij werkt ga ik denk ik bij een andere organisatie werken. Er zijn hier veel organisaties die met kinderen werken en dat is toch net iets makkelijker dan de hele tijd met vrouwen spreken. Maar eerst ga ik het nog even proberen!

Verder heb ik gelukkig ook nog een aantal leuke ervaringen gehad. Zo was de vader des huizes jarig en heb ik samen met Judith cupcakes voor hem gemaakt. We waren erg benieuwd naar de oven, want wanneer je hem ziet vraag je je af of die wel gaat werken. Maar hij deed het perfect en de cupcakes waren erg lekker, de vader was het hiermee eens! Ook is het leuk om te zien hoe ze een verjaardag vieren in een ander land. Het is heel verschillend, zo kwamen er rond etenstijd een aantal collega's van de moeder des huizes en hebben we samen met hen eten besteld van een soort van 'Mac Donalds' en hebben we samen gegeten en natuurlijk de bekende Flor de Caña(rum) gedronken en vooral veel liedjes van Abba gezongen. Erg leuk om een keer mee te maken! 

Ook ben ik een weekend naar Matagalpa gegaan met Ruby en een Nicaraguaanse familie. Het is zo anders wanneer je naar een plaats gaat met een familie dan wanneer je als 'Gringo' gaat ( een buitenlander met blond haar, blauwe ogen en blanke huid, precies mijn beschrijving dus). We zijn in het weekend gegaan wanneer het de Dia de Amor was, oftewel Valentijnsdag. Er was een groot feest in Matagalpa met vooral veel dans en muziek.
Ook heeft de moeder van deze familie ons rondgeleid door Matagalpa en zijn we ook op bezoek geweest bij haar moeder. Ze leeft in de heuvel van Matagalpa en dit was een erg groot verschil met de steden die ik eerder heb gezien. Het waren kleine, armoedige huisjes met veel golfplaat daken. Maar ook huizen die bestaan uit vooral cement en klei en waar voornamelijk een bed in staat en een keuken, met misschien af en toe een douche. En de wc is in de tuin met alleen een gat en een opvangbak. Het ziet er armoedig uit maar dan plotseling vind je ergens een hoekje een grote tv. Erg apart dus om te zien!
De volgende dag zijn we naar de dierentuin gegaan. Ofja dierentuin.... Er waren alleen maar apen en een grote speeltuin. Het was erg triest om de aapjes te zien, ze zaten namelijk in een ijzeren kooi met geen enkele boom of plant en sommige aapjes hadden een touw om hun nek en zaten vast aan de kooi. Ook worden de apen alleen gevoerd door de mensen die komen kijken naar de aapjes( dat is denk ik de reden dat er zo weinig dieren zijn). Dus we besloten om de aapjes wat water te geven, ze waren erg dorstig en zeer blij met het water (zie foto's). Ook had ik toevallig nog wat pinda's in mijn tas en deze wou ik aan de aapjes gaan voeren. Dit ging echter iets anders dan verwacht. Ik had het zakje in mijn hand en één aapje at rustig de pinda op maar voordat ik het wist griste hij het hele zakje uit mijn hand om het vervolgens allemaal in zijn mondje te proppen. Terwijl hij dit deed vielen er een paar pinda's op de grond, buiten de kooi. Omdat ik ze zo zielig vond en het dus zonde vond dat deze pinda's werden verspild besloot ik om de pinda's op te rapen en deze aan hen te geven. Niet zo'n goed idee! Ik was rustig de pinda's op aan het rapen en voordat ik het wist trok iemand keihard aan mijn haar. Dit was dezelfde aap die de pinda's uit mijn hand griste.
Ik denk dat hij erg hongerig was.....

Ook heb ik vorig weekend iets heel geweldigs gedaan! Ik heb eindelijk mijn eerste vulkaan gezien. De Cerro Negro! Het was een geweldige ervaring, maar ook vooral omdat wanneer je haar hebt 'beklommen' je haar niet afloopt, maar afboard! Oftewel het bekende Vulcano Boarden. Je gaat dan met een soort van 'slee' de Vulkaan op en wanneer je de top hebt bereikt, wat trouwens erg moeilijk is want er stond erg veel wind, dus je moet ook nog uitkijken dat je niet van de Vulkaan wordt afgeblazen. Krijg je uiteindelijk een prachtig uitzicht waar je ook de andere vulkanen kunt zien. Ook was op sommige plekken de grond erg heet en kwam er rook van af. De vulkaan is namelijk nog steeds actief. Maar staat op dit moment niet op ontploffen. Ze verwachten dat hij rond 2019 ontploft, dus voor nu ben ik nog veilig. 
Wanneer je het uitzicht hebt bewonderd en de nodige foto's hebt gemaakt, begint het Vulcano Boarden. Je moet een prachtig pak aantrekken, compleet met veiligheidsbril en bandana om je gezicht te bedekken tegen het vele stof/as. En dan ben je klaar om te gaan. Ik heb eerst een paar andere mensen laten gaan omdat ik toch wel een beetje nerveus was. Maar op een gegeven moment was het natuurlijk ook mijn beurt! Dus daar ging ik met een kriebel in mijn buik, op de slee( mijn slee zag er overgings een beetje kapot uit, bij de achterkant was het hout gesplinterd). Maar goed zodra de tour guide met de groene vlag zwaaide was het mijn beurt om te gaan. HET WAS ECHT AMAZING! Wanneer ik om me heen keek zag ik de andere vulkanen en het leek een beetje alsof je ze vanuit de lucht zag, met allemaal rook om je heen! Het is zo moeilijk om precies het uitzicht te beschrijven en hoe het voelde maar ik vond het in ieder geval geweldig! Dit is gewoon een ding wat je moet doen wanneer je hier in de buurt bent. Alleen al om te kunnen zeggen: Ik heb een Vulkaan afgeboard!
Eenmaal beneden met wat grijze strepen van as, zag ik dat iemand anders wat minder geluk had! Hij had namelijk een steen van de vulkaan in zijn pak gekregen en heeft zijn been verwond( zie foto). Maar dat stopte me niet om nog een keer de vulkaan te beklimmen en hem weer af te boarden.
Ik heb het trouwens met de organisatie Quetzaltrekkers gedaan. Dit is een organisatie waarvan 40% van wat je betaald naar verschillende goede doelen gaat in Nicaragua. Daarnaast is het de enige organisatie waarmee je 2x de vulkaan kunt afboarden en die voor lunch zorgen. Es un muy bien organización!

Ook is niet alles Rozengeur en Manenschijn hier. Zo heb ik afgelopen week gemerkt dat er wat geld is verdwenen uit mijn eigen koffer, in mijn eigen huis. Een goede les om te beseffen dat je mensen niet te snel moet vertrouwen en dat je erg goed op je spullen moet letten. Maar gelukkig met wat steun en goed advies van mijn lieve familie en vrienden heb ik dit voorval kunnen loslaten.

Verder leef ik het gelukkige Nicaraguaanse leven met hier en daar wat kleine wasjes op de ouderwetse manier met het wasbord. En geniet ik nog steeds van elke dag hier. Vooral vandaag, het is weekend en ik heb besloten om mezelf te trakteren op een lunch buiten de deur. Ik kan namelijk even geen rijst meer aan! Ik geniet dan ook op dit moment van een heerlijke sandwich met tonijn, waarschijnlijk neem ik ook nog een croissant met chocolade als extra traktatie.

Ik zal afsluiten met een andere ervaring in el Parque Central. En dat is namelijk met de aguaaguaaguaaguaagua hombre. Deze meneer zie ik altijd in het park en hij verkoopt..... Agua( big surprise) Maar het bijzondere aan hem is dat hij heel erg snel aguaaguaaaguaaguaagua achter elkaar kan zeggen en ik hou ervan wanneer ik hem weer hoor roepen. Dus een dag besloot ik hem te vragen of hij me kon leren om ook zo snel agua agua achter elkaar te zeggen. Dit vond hij erg leuk en hij werkt ook een beetje te enthousiast. Hij wou namelijk zijn grote zak waar hij zijn agua in bewaard op mijn schouders zetten en me dan leren om aguaaguaaguaagua te zeggen. Dit leek me toch een minder goed idee en ik ben er maar van afgezien. Maar iedere keer wanneer we elkaar zien toveren we een grote glimlach op elkaar gezicht en schreeuwen aguaaguaaguaagua naar elkaar. 

Nou dit was het weer, het is nu tijd voor mij om wat Spaans bij te spijkeren!

Veel liefs,

Lisá