Subidas y Bajadas

Hallo allemaal,

De afgelopen weken zijn met wat ups and downs verlopen. Ik kan denk ik wel zeggen dat ik de lelijke kant van mijn geliefde Leon nu wel heb leren kennen en een hoop heb geleerd. Het is namelijk zo dat ik twee keer in 2 dagen tijd beroofd ben. Wat de totale teller nu op 3.5 zet( aangezien mijn tweede telefoon veilig is teruggekeerd).
De eerste keer was in een bar, ik merkte dat mijn tas open stond en natuurlijk was mijn beurs verdwenen, alhoewel ik deze later leeg op de vloer terug vond. Ook de beurs van een vriendin van mij was helemaal verdwenen. Enfin er zat gelukkig niet heel veel geld in. En ik was natuurlijk super blij dat ik nu in de avond mijn telefoon thuis laat en deze dus nog steeds heb.
De volgende avond verliep iets minder prettig. Er was een nieuw meisje in mijn huis gearriveerd en ze wou wel eens de vrijdagavond proeven hier in Leon. Dus we zijn gezellig met mijn Duitse amiga’s uitgegaan. Rond een uur of 01.00 vond ze het wel welletjes geweest en besloten we om naar huis te gaan. De bar waar we uiteindelijk waren gestrand is 3 minuten van ons huis af. Ze vroeg me dan ook zullen we een taxi nemen of kunnen we lopen? Vandaag de dag sla ik mezelf nog steeds voor mijn kop en wens ik dat ik had gezegd nee laten we maar een taxi nemen. Maar ik was natuurlijk weer eigenwijs en dacht het is zooooo dichtbij en we zijn met zijn tweeën wat kan er nou gebeuren? Nou het volgende:

Ik liep met Montana girl( ze heeft al een bijnaam van Lukas gekregen op haar 2e dag hier in Nicaragua), naar huis gezellig na te babbelen. Gezien mijn vorige bijna beroving in de straten kijk ik wat meer om me heen wanneer ik over straat loop. Ik zag dan ook eerst een jongen in een geel T-shirt lopen. Dit was aan de andere kant van de straat en de andere richting op, prima dus! Totdat ik 1 minuut later over mijn schouder keek en zag dat de jongen in het gele T-shirt nu in onze richting liep. Toen kwam het besef: SHIT WE GAAN BEROOFD WORDEN!
Ik vertelde Montana girl dat we achtervolgd worden door een jongen. Wat ik echter helaas niet vertelde was dat hij eerst de andere richting op liep, wanneer ze dit wist was ze misschien meer op de hoogte van wat er zou kunnen gebeuren. Anyway ik zei nog ik denk dat we beroofd gaan worden bereid je voor. En daar was hij plotseling… hij trok aan haar tas maar deze was erg stevig en bovendien sloeg Montana girl hem vol met haar vuist in zijn gezicht! Dat was echt amazing! Helaas niet genoeg voor deze ladrón want vervolgens ging hij voor mijn tas. Die veel gemakkelijker was aangezien hij niet zo stevig was. Ik was zo woest want dit was mijn zeer geliefde tas dus ik gaf niet zomaar op. Ik heb dan ook zijn shirt volledig kapot getrokken. Helaas wist hij toch mijn tas te bemachtigen en rende weg. Ik moest serieus een paar seconde nadenken of ik het aankon weer een dief te achtervolgen maar Montana girl begon al te rennen dus ik besloot haar achterna te gaan. Maar voordat ik het wist kwam er een taxi aangescheurd die ons vertelde in te stappen en hij zette de achtervolging in. Blijkbaar had hij het gebeuren voor een deel gezien en besloot ons te helpen. We waren bijna bij de @$@!%*& maar toen kwam er een smal pad waar alleen een persoon door past en zo is hij ontkomen. De taxi chauffeur kwam nog een andere vriend in een taxi tegen en gebaarde hem een stukje verder door te rijden en mee te zoeken naar de dief. We stopten op een brug en keken naar beneden of we de dief of mijn tas ergens zagen, maar helaas…. Hij en mijn tas waren spoorloos verdwenen.
De enige goede dingen aan deze gebeurtenis zijn dat wanneer er iets ergs gebeurt er altijd ook iets goeds gebeurt, zoals deze bijzonder aardige taxi man! Hij was niet alleen heel aardig om ons te helpen, hij heeft ons ook nog netjes thuis afgezet en was bijzonder vriendelijk na het hele gebeuren! Daarnaast ben ik natuurlijk blij dat er niks met onszelf is gebeurt en hij alleen mijn spullen heeft gegrepen.
Tot slot heeft deze beroving deze dief HELEMAAL NIKS OPGELEVERD. En daar kan ik me nog steeds om bescheuren. Het enige wat in mijn tas zat waren 90 Córdoba( wat zo’n €3 is) en zelfs 90 Córdoba is niet veel hier in dit land. Aangezien ik zijn T-shirt kapot heb gescheurd kan die mooi van mijn 90 Córdoba een nieuw T-shirt kopen. HA HA SUKKEL! 
Oew ook mijn sleutels waren in de tas dus ik moest deze beroving wel opbiechten aan de familie en vertellen dat ik weer eens zo dom was geweest om niet naar hen te luisteren en een taxi te nemen. Mijn Nica papa heeft me dan ook een geweldige sleutelhanger gegeven. Ik weet niet of het bewust was maar het is een sleutelhanger met een puntig voorwerp, wanneer je dit op de goede manier gebruikt kan je hiermee iemand toch wel wat pijn bezorgen.
Het meeste wat ik hiervan heb geleerd is dat de straten erg gevaarlijk zijn in Leon met hoeveel personen je ook bent, of je met een man bent maakt ook niet uit. Dus vanaf nu pak in de avond fijn een taxi!

Al deze gebeurtenissen hebben er wel voor gezorgd dat mijn liefde even totaal over was voor Leon. Nog steeds merk ik dat ik me angstig voel wanneer ik over straat moet als het donker is, al is het pas 19:00 uur. De mannen vertrouw ik niet meer en wanneer iemand me passeert probeer ik dan ook deze met een zo groot mogelijke bocht te ontwijken. Dit verpest de tijd hier wel, maar ik besef me wel dat een gevoel van veiligheid hebben erg belangrijk is en dat wanneer je hier nog ruim over beschikt je dit moet koesteren! Voor nu moet ik leren om mijn gevoel van veiligheid weer terug te krijgen en te beseffen dat niet iedere man op straat slecht is. Gelukkig heb ik echt veel lieve vrienden hier, die me wanneer het nog vroeg in de avond is thuis komen ophalen zodat ik de 300 meter naar hun huis niet alleen hoef te lopen!
Afgelopen week is mijn liefde voor Leon weer  volledig teruggekeerd. Dit enkel door de goede en mooie herinneringen en één prachtige zonsondergang. Met het besef dat mijn vader en zijn vriendin nu toch echt bijna op bezoek komen, wat natuurlijk helemaal geweldig is en waar ik erg naar uitkijk! Komt ook het besef dat de tijd ontzettend snel gaat en dat mijn meeste tijd hier er nu wel op zit. Wat me zeer verdrietig maakt. Leon heeft me zoveel moois geboden en ontzettend veel over mezelf geleerd. Wanneer ik al naar de straten kijk, de heerlijke muziek hoor waar ik gek op ben, die je altijd in de straten hoort, krijg ik al tranen in mijn ogen.

Goed nu is het tijd voor wat hoogtepunten. Op een maandagavond was er Disco bingo in een bar, geweldig spel! Je moet een kaart kopen met nummers en krijgt een lijst met liedjes ( Het geld gaat overgings naar een goed doel!). Het spel steekt als volgt in elkaar: Ze spelen liedjes af, deze liedjes beschikken in de gekregen lijst over een getal. Wanneer je het liedje herkent weet je dus welk getal het heeft en kan je kijken of je dit getal op je bingokaart terug vindt. Daarnaast roepen ze ook nog getallen op( het is dus ook nog goed voor mijn Spaans). Godzijdank was onze Nica Amiga, Silveria er deze avond! Silveria is een geweldige, grappige meid, iedereen is dan ook gek op haar. Maar goed Silveria is dus Nica en kent ontzettend veel nummers. Wanneer dan ook een Salsa of Bachata lied komt gaat ze er helemaal in op: AAAH YO SE ESTO, MIERDA CUÁL ES EL NOMBRE DE ESTA CANCIÓN. OOH RECUERDO! En dan volgt de naam van het lied, en het is iedere keer goed, zodra ze het herinnert zingt ze dan ook met een tevreden blik mee. Wij extranjeros hadden de taak om de Europese en Engelse liedjes te herkennen.
Als prijs kon je een grote fles rum winnen! Dus we wilden natuurlijk erg graag winnen. Ik was er twee keer dan ook zoooooo dichtbij, ik hoefde alleen nog maar 2 getallen en dan was mijn kaart vol, maar iedere keer was iemand anders me net voor! Maar het maakte niet uit ik heb een heerlijke avond gehad, dit kwam vooral door het fanatieke gedrag van Silveria!

Daarnaast heeft ze me ook nog wat scheldwoorden geleerd, wat voor de nodige hilariteit zorgde. Ze schreeuwt ook regelmatig dingen in het Duits, wat met een Nica accent natuurlijk super grappig klinkt. Ik heb deze scheldwoorden echt nodig, aangezien wat er allemaal gebeurt! Afgelopen week was het dan ook zover en heeft ze me wat zinnen geleerd, ik kon ze echter ook niet onthouden en verwarde het woord LE de hele tijd met LA, EL werd DEL het enige wat me lukte was culo( wat kont betekent). Ze heeft het wel 100 keer gezegd maar ik zei het iedere keer fout. Uiteindelijk liepen we over straat en schreeuwde ik het uit, er zat een bewaker op straat en die heeft zich bescheurd. Nu zijn jullie natuurlijk nieuwsgierig naar wat het scheldwoord is, dus vooruit ik zal het verklappen: Le pica el culo. In het Nederlands betekent het helemaal NIETS. Google translate vertaalt dan ook: gestoken de kont. Maar goed je kan het hier gebruiken wanneer iemand je lastig valt of irriteert. Perfecto dus om hier in de straten te gebruiken!
Daarna heb ik haar natuurlijk wat Nederlandse scheldwoorden bijgebracht, maar die zal ik hier maar niet noemen.  

Verder heb ik met een vast groepje vrienden hier Sushi gegeten vlakbij het strand. Iemand uit de groep kent een man die de sushi zelf maakt. We zijn dan ook naar zijn eigen gebouwde prachtige huis bij het strand gegaan waar hij zelf gemaakte sushi voor ons serveerde!
Een erg lekker en een goede afsluiter want de volgende dag is Marie terug gekeerd naar Duitsland. Ook heeft Ruby me inmiddels verlaten. Ze is wel nog in Nicaragua, dus het plan is om op de Finca in Ometepe, waar ze nu werkt, om haar daar op te zoeken! Mensen komen en gaan dus, maar gelukkig heb ik inmiddels veel contact met Silveria en twee geweldige Duitse meisjes, Sina en Joleen, die ook wel een feestje houden en waarmee ik me regelmatig bescheur. En vice versa. Zo dacht ik laatst dat namelijk het spreekwoord: Misschien zit het tussen de oren in alle talen bestaat. Toen ik het dan ook in het Engels tegen Joleen zei: Maybe it’s between my ears, bescheurde ze zich dan ook. Gelukkig heb ik deze fout in ieder geval niet in het Spaans tegen de Nica’s gemaakt.

Verder is de vulkaan de Telica uitgebarsten die vlakbij Leon ligt. Maar gelukkig net ver genoeg van Leon af om nog steeds veilig in de stad te kunnen blijven ronddwalen. Eigenlijk heb ik er bijna niks van gemerkt, het enige was dat een keer met een activiteit van mijn stage we naar een community zijn gegaan en vanuit deze community kon je Telica zien. En ik had geluk! In het begin was er namelijk niets bijzonders te zien en moest ik zelfs vragen welke van de twee vulkanen Telica was. Maar echter na 20 minuten was er opeens een mini uitbarsting. Er was opeens een grote rookpluim te zien, zelfs de Nica’s waren er van onder de indruk! Zie foto’s voor de voor en na van Telica. En natuurlijk dat er geen tours meer worden gedaan naar Telica. Waar ik wel van baal want dit was de enige vulkaan waar je mogelijk lava kon zien. Misschien dat hij midden juli weer begaanbaar is, vamos a ver!

De laatste tijd heb ik wat tranquilo aangedaan en niet zoveel trips gepland, omdat ik deze vooral met mijn familie wil gaan doen.

Wel ben ik nog naar Leon Viejo gegaan. Het oude gedeelte van Leon. Dit was eerst een belangrijke stad, met veel historie. Het is namelijk zo dat in Leon Viejo de eerste kerk van heel Centraal Amerika was. Vanuit Leon Viejo zijn de vulkanen Momotombo y Momotombito te zien. Gelegen aan een meer! Wat zorgt voor een raar maar spectaculair uitzicht. Ik had geluk want toen ik er was waren er geen enkele toeristen. Het was dan ook doodstil, op het geluid van de kleine golven na. Deze stilte en dit uitzicht zorgde ervoor dat ik weer even een gelukzalig gevoel van binnen voelde.

Daarnaast heb ik afgelopen weekend op het strand geslapen. Dit was met Motana girl en een groepje mensen van haar school. We hebben in een hutje van Bamboe geslapen! Wat helemaal geweldig was. Hij was echt he-le-maal van bamboe en kraakte dan ook bij elke stap die je zette. Ik heb hier dan ook heerlijk geslapen! Wel helaas wat muggenbulten rijker, want ook die houden erg van het strand.
De volgende dag was dan ook een heerlijk relaxte dag op het strand waar ik nog even aan mijn moreno kleurtje kan werken voordat mijn familie komt. Om de wedstrijd die de vriend van mijn moeder en ik altijd houden( wie is het bruinst) met gemak te kunnen winnen!

Ook loopt deze vrijdag mijn stage ten einde. Het is ontzettend snel gegaan, waar ik al bang voor was. Ook is het allemaal heel anders gelopen dan ik dacht. De werkwijze van Mary Barreda is dan ook heel anders dan met de werkwijze die ik gewend ben met de organisaties waarmee ik in Nederland heb gewerkt. Ik kan stellen dat er twee verschillende culturen heersen bij Mary Barreda. De werk cultuur is toch nog meer in besloten kring en tussen de Nicaraguanen. Zo worden er toch minder dingen met de ‘extranjeros’ gedeeld en moet ik voor mijn volledige informatie overal een beetje achteraan hobbelen en vooral veel en vaak naar vragen.
Maar daarnaast heerst er ook een sterke familie/privé cultuur. Een mooi voorbeeld hiervan is toen afgelopen maandag de Dia de la madre werd gevierd. Wat me dan ook even ontroerde en waarbij het vechten tegen een traantje was. Hier zag ik namelijk weer de prachtige cultuur waarvoor ik naar Midden Amerika ben gekomen. Namelijk het kunnen genieten van dingen met elkaar delen, de kleine dingen die hen een stralende glimlach geeft. Zoals het simpele spijkerpoepen, waar mijn collega’s ontzettend veel lol aan hebben beleefd. Maar wat mij het meest raakt is de muziek. Hier genieten ze volop van, ze dansen, lachen en schamen zich helemaal nergens voor en dan realiseer ik me hoe houterig de Nederlandse cultuur soms kan zijn. Ik weet dan nu ook al dat deze kleine dingen ik zeker het allermeest ga missen en wil meenemen in mijn bagage mee naar huis!

Waar ik echter nog steeds niet aan kan wennen, is hoe ik het noem: De Nica walk. Zeer frustrerend. Wanneer iemand de Nica walk uitvoert loopt deze persoon nog trager dan een slak, sjok sjok. Oke ik weet het het is warm, maar ik wil graag vóór het einde van de dag toch zeker wel op mijn bestemming aankomen. Het ergste van de Nica walk is dat je deze persoon meestal niet kunt inhalen, wat erg raar klinkt aangezien de trage snelheid. Het probleem is echter dat de meeste Nica’s gewoon niet voor je schuiven. Ze lopen breed op de stoep en wanneer ze weer eens stil staan en je aan zien komen lopen schuiven ze gewoon echt niet voor je. Wat dus betekent dat je vaak je leven moet riskeren door de straat op te stappen om ze in te halen. En ik kan je vertellen ze rijden hier anders dan hoe ze hier lopen!

Ik zal nu afsluiten met de kleine dingen waarvan ik hier in dit gekke land van kan genieten:

Zo loopt er echt een geweldige man hier in de stad rond die altijd een grote glimlach op mijn gezicht tovert. Hij is één van de dorpsgekken van Leon. Hij leeft op straat en ziet er niet altijd verzorgd uit, op één ding na en dat zijn: zijn schoenen! Hij loopt namelijk met 36 graden hier met UGGS rond. En hij heeft niet één paar UGGS nee hij heeft er 3. Een in zwart, een in bruin en de allermooiste zijn met luipaardstof! Daarnaast heeft hij ook nog knalrode cowboy laarzen. Gisteren merkte ik dat hij alweer nieuwe schoenen had, ditmaal waren het met rozen bezette regenlaarzen. Ik vind het helemaal prima, zolang hij zijn luipaard UGGS maar bewaard. Verder is hij altijd vrolijk en praat hij tegen iedereen en niemand.

Ook ken ik de auto alarmen uit mijn hoofd. Hier gaat elke twee minuten namelijk wel ergens een alarm af. En ze hebben natuurlijk hele melodieën. Met wel 5 verschillende kermisgeluiden. Soms betrap ik mezelf er dan ook op dat ik de geluiden na doe.

Over een ander geluid gesproken om de een of andere manier hebben ze hier iemand LA PRENSA LA PRENSA laten inspreken. La prensa is de naam van de krant. Maar goed het grappige is dus dat je een kerel op een fiets voorbij ziet gaan met een megafoon die het standaard geluid LA PRENSA LA PRENSA teweeg brengt. Chille baan!

Maar het meeste waarvan ik geniet en wat ik nu al ontzettend mis, ook al ben ik hier nog, is toch zeker wel de muziek! En dan vooral de Reggaeton die je overal in de straten hoort. Daarnaast heb ik geluk, vlakbij mijn stageplaats is een wagen die de muziek afspeelt, dus onder het werken kan ik van mijn grote liefde genieten. Wanneer ik deze muziek hoor kan ik gewoon niet stil zitten en moet ik wel mee bewegen met de muziek, heerlijk!

Verder is het nu echt tijd om af te sluiten! Want ik moet zo meteen naar Managua! En wel voor een hele goede reden, namelijk om mijn vader en zijn vriendin op te halen van het vliegveld!! Het leuke is dat ze denken dat ik niet kom en ze donderdag pas zie. Maar stiekem heb ik geregeld dat ik met de taxi man mee kan om ze als surprise op te halen van het vliegveld! Het was wel nog even spannend want Mieke( vriendin vader) vroeg gisteren nog moeten we het hotel mailen met de vraag of je mee kan met de taxi om ons op te halen. Gelukkig was ik goed voorbereid en had ik al een smoes klaar, namelijk dat ik erg vroeg op moest voor een activiteit op mijn stage, maar dat we misschien gezellig samen kunnen lunchen op donderdag. Nou die lekkere lunch mag van mij wel doorgaan maar ik ga ze toch zeker echt wel opwachten met een big smile op het vliegveld! Ik ben dan ook erg benieuwd hoe ze gaan reageren. Entonces, dale! Y hasta pronto lieve lezers!

Besos,

Lisa